σκοτιδινία

η, ΝΑ, και ιων. τ. σκοτοδινίη, Α

σκοτοδίνη

αρχ.

μτφ. διανοητική σύγχυση, ταραχή τού νου («καὶ τοῡθ' ἡμῶν ἀπορουμένων ἔτι μείζων κατεχύθη σκοτοδινία», Πλάτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκότος + -δινία (< δίνη), πρβλ. παλιν-δινία].